متریال های جوشکاری در ASME B31.3 فصل ۵

پاراگراف ۳۲۸.۳ 

۱-الکترودها و فیلر متال : الکترودهای جوشکاری و فیلر متال شامل فیلر مصرفی ( وصله های مصرف شونده که در پاس ریشه ذوب می شوند ) باید مطابق با الزامات ASME BPVC SECTION II PART C باشد. الکترود یا فیلر متالی که مطابقت ندارد مجاز است استفاده شود به شرطی که wps ( مشخصه روش جوشکاری ) و جوشکارانی که از wps تبعیت می کنند مطابق با ASME BPVC SECTION IX ( سکشن ۹ ) واجد شرایط باشند.مگر اینکه چیز دیگری توسط طراح مشخص شده باشد ، الکترودهای جوشکاری و فیلرمتال های استفاده شده باید فلز جوشی تولید کند که با موارد زیر مطابقت کند : 

a-استحکام کشش اسمی فلز جوش ( tensile ) باید مساوی یا فراتر از حداقل استحکام کششی مشخص فلز پایه ای که اتصال داده می شود باشد ، یا عضو ضعیفتر اگر فلز مبنای دو استحکام متفاوت بهم متصل شوند.

b-آنالیز شیمیایی اسمی فلز جوش باید شبیه به آنالیز شیمیایی اسمی عناصرآلیاژی  اصلی فلز مبنا باشد.( بعنوان مثال فولادهای  ۲.۱/۴  درصد کروم ، ۱ درصد مولیبدن باید با استفاده از فیلر متال های ۲.۱/۴ درصد کروم و ۱ درصد مولیبدن بهم متصل شوند.)

c-اگر فلزهای مبنای آنالیز شیمیایی متفاوت بهم متصل شوند، آنالیز شیمیایی اسمی فلز جوش باید یا مشابه هر دو فلز مبنا یا ترکیب میانی باشد ، جز آنکه در زیر برای فولادهای آستنیتی متصل شده به فولادهای فریتی مشخص شده.

d-زمانیکه فولادهای آستنیتی به فولادهای فریتی اتصال داده می شوند فلز جوش باید ریز ساختار آستنیتی غالب داشته باشد.

e-برای فلزات غیر آهنی ( nonferrous ) ، فلز جوش باید طبق همان چیزی باشد که توسط  سازنده فلز مبنای غیر آهنی یا انجمن های صنعتی برای آن فلز توصیه شده است.